iskrzyć — dk VIb, iskrzyćrzy, iskrzyćrzył «sypać iskrami» Uszkodzony przewód elektryczny iskrzy niebezpiecznie. Kamienie iskrzyły pod kopytami koni. iskrzyć się «lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć» Śnieg iskrzy się w słońcu. Woda iskrzyła się… … Słownik języka polskiego
skrzyć — ndk VIb, skrzy, skrzył rzad. to samo, co skrzyć się Niebo skrzyło gwiazdami. Szabla skrząca klejnotami. przen. Powiedzenia skrzące dowcipem. skrzyć się «wydawać błyski, lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć, jaśnieć, iskrzyć się; rzadziej: sypać… … Słownik języka polskiego
iskrzenie — ↨ iskrzenie się n I rzecz. od iskrzyć (się) … Słownik języka polskiego
roziskrzyć — [wym. roz iskrzyć] dk VIb, roziskrzyćrzę, roziskrzyćrzysz, roziskrzyćiskrz, roziskrzyćrzył, roziskrzyćrzony roziskrzać [wym. roz iskrzać] ndk I, roziskrzyćam, roziskrzyćasz, roziskrzyćają, roziskrzyćaj, roziskrzyćał, roziskrzyćany «sprawić, że… … Słownik języka polskiego